Sýkingar

Fyrirburar eru í meiri sýkingarhættu en fullburða börn (1). Sýking á sér stað þegar bakteríur, veirur eða sveppir fara á einhvern stað í líkamanum þar sem þeir finnast ekki vanalega (2). Barnið getur fengið sýkingu í móðurkviði eða þegar það fæðist enda er slíkt ein helsta ástæða fyrirburafæðinga. Einnig er hægt að fá sýkingu eftir fæðingu.

Fyrirburar hafa skert ónæmi fyrir sýklum og minna magn af mótefnum í blóði en fullburða börn. Því er mjög mikilvægt að alltaf sé gætt fyllsta hreinlætis og heimsóknir og umgengni á nýburadeildum takmörkuð.

Barn getur fengið blóðsýkingu, þvagfærasýkingu, húðsýkingu eða haft sýkingu í lungum eða þörmum (1). Algengust er lungnasýking (2). Einkennin geta meðal annars verið hækkaður líkamshiti, vannæring, breyting á öndun, meltingarvandamál auk breytinga í vöðvaspennu barnsins og hreyfingum (1). Meðferðin við sýkingum er að gefa barninu sýklalyf sem hentar hverju sinni og veita öndunaraðstoð ef þörf krefur. Góð hjúkrun er lykilatriði til þess að hjálpa barninu að berjast við sýkinguna (2).

Heimildir:
  1. Speck, W. T., Aronoff, S. C. og Fanaroff, A. A. (1986). Í M. H. Klaus og A. A. Fanaroff (Ritsj.), Care of the High-Risk Neonate. (3. útgáfa, bls. 171-201). Philadelphia: W. B. Saunders Company.
  2. Askin, D. F. (2002). Major medical problems. Í J. Zaichkin (Ritstj.), Newborn Intensive Care: What Every Parent Needs to Know (2. útgáfa, bls. 165-209). California: NICU INK Book Publishers.